Met zoon Floris een fiets tocht.

Vandaag afgesproken dat Floris met zijn fiets op bezoek zou komen. Zo rond 11:30 zou hij op de Bosrand arriveren. Ik Mart dus, bepakt en bezakt al wachtend bij de ingang van de Bosrand maar om 11:30 geen Floris, nu is het aardig ingewikkeld om precies op tijd op een afstand van 100 km stipt op tijd te zijn.

Er zijn altijd een paar oude mensen zo als wij, die met een lekker gangetje op de kruis kontrol op de linker baan vertoeven.

Maar mijn wachten werd beloond na 10 minuten stond die dikke Volvo naast mij met jawel, een fiets achterop.

Eerst maar een parkeer kaartje gehaald. Het is gratis parkeren namelijk op de Bosrand. Na bezichtiging van ons Eethuis en de riante tuin, mooi aan de koffie met zelf gebakte koekjes van Mama Eveline.

Zo rond 13:15 met z'n 3en op de fiets gestapt koek en sopie mee voor de diverse stops, alle navigatie middelen op de zelfde route geprogrammeerd kortom er kon niets misgaan.

Eveline had weer een geweldige bijna wind vrije route uitgezet vanmorgen vroeg had zij de route al voor gereden en op de knel punten een stukje lint in de struiken gehangen. Dus Floris en ik hadden een makkie.

Daar wij mannen puur een hogere snelheid fietsen dan onze verzorgster ( Mama Eveline) hebben wij ongeveer 4 x een minuutje of 2 gewacht tot zij weer bij was.

Op de Lage Boeschoterweg richting Voorthuizen, Hadden wij alle 3 onze mondkapjes nodig ter voorkoming van stoflongen.

Onze eerste lunch stop hebben wij gehouden op de Veenhuizerveldweg helemaal volgens de maatregelen. Wij op het bankje wat daar stond en Floris op 1 van onze handige stoeltjes midden op het daar aanwezige veld.

Het was een geluk dat ik mijn werphengel mee had. Bolletje rookvlees er aan binden en uitgooien naar Floris. Met de limonade is dit mislukt.

Na de lunch onze route weer vervolgd, dit was echter nog een hele klus aangezien er andere weggebruikers de lintjes hadden meegenomen.

Na een uurtje en een km of 20 zag ik mijn ooghoek de schaapskooi, vanaf dat punt is het natuurlijk peanuts om weer op de Bosrand te komen. Er staan overal bordjes met linksaf of rechtsaf of recht door voor de Bosrand. En als je dan snakbar het speultje ruikt is het nog maar een klein stukkie.

Aangekomen bij het ons Eethuis, ons eerst ontdaan van toch wel klam geworden fiets kleding. Lekker potje thee gezet, nieuwe soort thee geen kleur maar wel smaak. Floris vroeg nog moet het zakje er nog in.

Zo rond 17:00 de Garderense chinees gebeld voor voer. Uiteraard alleen afhaal. Hoera, mag ik weer een keer met de auto rijden. U heeft om 17:45 nummel 48 dan kom alles goe. Ja ja.

Ik dus heen mij helemaal suf gezocht waar die chinees nu zit. Met als gevolg te laat jij nu nummel 98. Hij zegt maakt niet uit is zelfde. Maar goed dat ik een talenknobbel bezit was ik toch nog op tijd terug bij het Eethuis.

Lekker gegeten, en na de koffie is Floris weer naar Krommenie afgereisd.